Βρέφη και παιδιά ηλικίας 9 μηνών έως 4 ετών με διατροφική σιδηροπενική αναιμία είχαν μεγαλύτερη αύξηση στη συγκέντρωση αιμοσφαιρίνης με θειικό σίδηρο από ότι με σύμπλοκα σιδήρου-πολυσακχαρίτη στις 12 εβδομάδες, σύμφωνα με μια τυχαιοποιημένη κλινική δοκιμή που δημοσιεύτηκε στο JAMA.Μεγάλο.
Η σιδηροπενική αναιμία σε βρέφη και μικρά παιδιά – που συνήθως προκαλείται από την υπερβολική κατανάλωση αγελαδινού γάλακτος ή τον παρατεταμένο θηλασμό χωρίς την κατάλληλη συμπλήρωση σιδήρου – επηρέασε περισσότερους από 1 δισεκατομμύριο ανθρώπους παγκοσμίως το 2010, το 3% των οποίων ήταν 1 έως 2 ετών Παιδιά στην Αμερική .Συνήθως εμφανίζεται σε ταχέως αναπτυσσόμενα παιδιά και μπορεί να προκαλέσει ευερεθιστότητα, κακουχία, pica και βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες νευροαναπτυξιακές διαταραχές.
Θειικός σίδηρος, ένα άλας σιδήρου, είναι η τυπική θεραπεία για τη διατροφική σιδηροπενική αναιμία.Ωστόσο, ένα σύμπλεγμα σιδήρου-πολυσακχαρίτη που περιέχει σίδηρο σιδήρου (NovaFerrum, Gensavis Pharmaceuticals) μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναλλακτικά επειδή μπορεί να βελτιώσει την ανοχή και τη γεύση.
«Η αποτυχία της θεραπείας είναι συχνή λόγω της μη τήρησης της φαρμακευτικής αγωγής, των ανεπιθύμητων ενεργειών που σχετίζονται με την υπερδοσολογία και της έλλειψης κατευθυντήριων γραμμών διαχείρισης που βασίζονται σε τεκμήρια», δήλωσε η Jacquelyn M. Powers, MD, MS, School of Medicine, Baylor Επίκουρος Καθηγητής Παιδιατρικής και Αιματολογίας Λίγες τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές πληροφορούν την επιλογή σκευασμάτων σιδήρου, το δοσολογικό σχήμα και τη διάρκεια της θεραπείας, ανεξάρτητα από την υποκείμενη αιτιολογία, την ηλικία ή το φύλο των προσβεβλημένων ατόμων.
Ο Powers και οι συνεργάτες του αξιολόγησαν τα σύμπλοκα σιδήρου-πολυσακχαρίτη σε 80 βρέφη και παιδιά 9 έως 48 μηνών (διάμεση ηλικία, 22 μήνες, 55% άνδρες, 61% λευκοί Ισπανόφωνοι) με διατροφική σιδηροπενική αναιμία Είναι πιο αποτελεσματικό απόθειικός σίδηροςγια την αύξηση της συγκέντρωσης της αιμοσφαιρίνης.
Μεταξύ Σεπτεμβρίου 2013 και Νοεμβρίου 2015, οι ερευνητές ανέθεσαν τυχαία στα παιδιά να λαμβάνουν 3 mg/kg στοιχειακού σιδήρου μία φορά την ημέρα ως σταγόνες θειικού σιδήρου (n = 40) ή σταγόνες συμπλέγματος σιδήρου-πολυσακχαρίτη (n = 40) = 40) για 12 εβδομάδες. .
Οι γονείς ή οι φροντιστές έλαβαν οδηγίες να χορηγούν την ημερήσια δόση πριν τον ύπνο, να αποφεύγουν την ανάμειξη της δόσης με οποιοδήποτε φαγητό ή ποτό και να αποφεύγουν το γάλα για 1 ώρα μετά τη χορήγηση του φαρμάκου της μελέτης. Οι ερευνητές συνιστούν επίσης στους γονείς και τους φροντιστές να περιορίσουν την πρόσληψη γάλακτος σε μέγιστο 600 ml την ημέρα.
Η αλλαγή στην αιμοσφαιρίνη στις 12 εβδομάδες χρησίμευσε ως το κύριο καταληκτικό σημείο. Τα δευτερεύοντα τελικά σημεία περιελάμβαναν πλήρη επίλυση της σιδηροπενικής αναιμίας, αλλαγές στα επίπεδα φερριτίνης ορού και στην ολική ικανότητα δέσμευσης σιδήρου και ανεπιθύμητες ενέργειες.
Πενήντα εννέα συμμετέχοντες ολοκλήρωσαν τη δοκιμή, 28 από την ομάδα του θειικού σιδήρου και 31 από την ομάδα του συμπλέγματος σιδήρου-πολυσακχαρίτη.
Από την έναρξη έως την εβδομάδα 12, η μέση αιμοσφαιρίνη αυξήθηκε από 7,9 g/dL σε 11,9 g/dL στην ομάδα του θειικού σιδήρου και από 7,7 g/dL σε 11,1 g/dL στην ομάδα του συμπλέγματος σιδήρου-πολυσακχαρίτη, μεγαλύτερη διαφορά 1 g / dL (95% CI, 0,4-1,6, P < 0,001) με θειικό σίδηρο.
Σε σύγκριση με την ομάδα των πολυσακχαριτών σιδήρου, τα βρέφη και τα παιδιά στην ομάδα του θειικού σιδήρου είχαν υψηλότερα ποσοστά πλήρους ύφεσης της σιδηροπενικής αναιμίας (29% έναντι 6%, P = 0,04). Το διάμεσο επίπεδο φερριτίνης ορού αυξήθηκε από 3 ng/mL σε 15,6 ng/mL στην ομάδα θειικού σιδήρου και από 2 ng/mL έως 7,5 ng/mL στην ομάδα συμπλόκου σιδήρου-πολυσακχαρίτη, με μεγαλύτερη διαφορά 10,2 ng/mL (95 ng/mL).% CI, 6,2-14,1;P < .001) με θειικό σίδηρο.
Η μέση συνολική ικανότητα δέσμευσης σιδήρου μειώθηκε από 501 μg/dL σε 389 μg/dL, ενώ ο θειικός σίδηρος μειώθηκε από 506 μg/dL σε 417 μg/dL και το σύμπλεγμα σιδήρου-πολυσακχαρίτη ήταν –50 μg/dL (95% CI , –86 έως –14· P < .001) και θειικός σίδηρος.
Η διάρροια ήταν πιο συχνή με σύμπλοκα σιδήρου-πολυσακχαρίτη παρά με θειικό σίδηρο (58% έναντι 35%, P = 0,04).
Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι το 50 τοις εκατό των γονέων και των φροντιστών ανέφεραν δυσκολία στη χορήγηση του συμπλέγματος σιδήρου-πολυσακχαρίτη, σε σύγκριση με το 65 τοις εκατό της ομάδας του θειικού σιδήρου.
Οι περιορισμοί της μελέτης περιελάμβαναν ότι διεξήχθη σε νοσοκομείο παίδων τριτοβάθμιας περίθαλψης και είχε ένα δυσανάλογο ποσοστό ασθενών χαμηλού εισοδήματος και μειοψηφίας με σοβαρή αναιμία, περίπου το 23% των οποίων χρειάστηκαν μεταγγίσεις αίματος πριν από την εγγραφή τους.
«Αυτά τα αποτελέσματα θα βοηθήσουν στην ώθηση περαιτέρω κλινικών δοκιμών για την αξιολόγηση χαμηλότερων ή λιγότερο συχνών δόσεων σιδήρου από το στόμα», έγραψαν οι Powers και οι συνεργάτες του. Τα αναμενόμενα αποτελέσματα μπορεί να περιλαμβάνουν βελτιωμένη συμμόρφωση του ασθενούς και ενισχυμένη απορρόφηση σιδήρου, με αποτέλεσμα πιο ευνοϊκή αιματολογική απόκριση.– Τσακ Γκόρμλι
Αποκάλυψη: Η Gensavis Pharmaceuticals χρηματοδότησε αυτήν τη μελέτη. Οι ερευνητές δεν αναφέρουν σχετικές οικονομικές αποκαλύψεις.
Ώρα δημοσίευσης: Μαρ-21-2022