Chlooramfenicol Natriumsuccinaatis een wit of geelachtig wit hygroscopisch poeder.1,4 g monografiestof komt ongeveer overeen met 1 g chlooramfenicol.
Voorzorgsmaatregel
Chtoramphenicot is gecontra-indiceerd bij patiënten met een voorgeschiedenis van overgevoeligheid of toxische reactie op het geneesmiddel.Het mag nooit systemisch worden gegeven voor lichte infecties of voor profylaxe.gelijktijdige toediening van chtoramphenicot met andere geneesmiddelen die de beenmergfunctie kunnen onderdrukken, moet worden vermeden.Aan patiënten met een verminderde leverfunctie moeten verminderde sluitingen worden gegeven.Chlooramfemcol kan interfereren met de ontwikkeling van immuniteit en het mag niet worden gegeven tijdens actieve immunisatie.
Interacties
Chlooramfenicol wordt geactiveerd in de lever en kan daarom een wisselwerking hebben met geneesmiddelen die worden gemetaboliseerd door microsomale leverenzymen.Chlooramfenicol versterkt bijvoorbeeld de effecten van coumarm-anticoagulantia zoals dicoumarol en warfarine-natrium, sommige hypoglycemische middelen zoals chloorpropamide en tolbutamide, en anti-epiteptica zoals fenytoïne, en kan het metabolisme van cuctofosfamufe tot zijn actieve vorm verminderen.Omgekeerd kan het metabolisme van chlooramfemcol worden verhoogd door verwekkers van leverenzymen zoals fenobarbiton of nfampicine.Er zijn tegenstrijdige resultaten gemeld met paracetamol en fenytoïne.Chlooramfenicol kan de effecten van ijzer en vitamine Bi2 bij anemische patiënten verminderen en de werking van orale anticonceptiva verminderen.
Antimicrobiële actie
Chlooramphe.nicol is een bacteriostatisch antibioticum met een breed werkingsspectrum tegen zowel Gram-positieve als Gram-negatieve bacteriën, evenals tegen enkele andere organismen.
Gebruik en administratie
V De aansprakelijkheid van chlooranfenicol voor het veroorzaken van levensbedreigende bijwerkingen, met name beenmergaplasie.heeft zijn klinische bruikbaarheid ernstig beperkt, hoewel het in sommige landen nog steeds veel wordt gebruikt.Het mag nooit systemisch worden toegediend, want lichte infecties en regelmatige bloedtellingen zijn gewoonlijk aan te raden tijdens de behandeling.De cefalosporines van de derde generatie genieten nu de voorkeur voor veel van de vroegere indicaties van chlooramfeniclo.Er zijn dan ook weinig eenduidige indicaties voor het gebruik van chlooramfenicol.Het is gebruikt bij ernstige tyfus en andere salmonella-infecties, hoewel het de status van verdiener niet wegneemt.Chlooramfenicol is een alternatief voor cefalosporine van de derde generatie bij de behandeling van bacteriële meningitis, zowel episch als tegen gevoelige organismen zoals Haemophtlus tnfluenzae.Het is gebruikt bij de behandeling van ernstige anaërobe infecties, met name bij hersenabcessen en bij infecties onder het diafragma waar Bacteroides-fragitis vaak is betrokken;andere geneesmiddelen hebben echter meestal de voorkeur.Hoewel de tetracyclines de voorkeursbehandeling blijven bij rickettsia-infecties zoals tyfus en koorts, wordt chforamfenicol ook gebruikt als een alternatief waar de tetracyclines niet kunnen worden gegeven.
Andere bacteriële infecties waarbij chlooramfenicol als alternatief voor andere geneesmiddelen kan worden gebruikt, zijn miltvuur, ernstige systemische infecties met Campylobacter foetus, ehrlichiose, ernstige gastro-ententis, gasgangreen, granuloma inguinale, ernstige Haemofitus influenzae-infecties anders dan meningitis (bijvoorbeeld bij epiglottitis), listeriose, ernstige metioïdose, pest (vooral als meningitis ontstaat), psittacose, tularemie (vooral wanneer meningitis wordt vermoed) en de ziekte van Whipple.Voor details van deze infecties en hun behandeling..
Chioramfenicol wordt veelvuldig gebruikt bij de plaatselijke behandeling van oor- en vooral ooginfecties, ondanks het feit dat veel hiervan mild en zelfbeperkend zijn.Het wordt ook plaatselijk gebruikt bij de behandeling van huidinfecties.Doses worden uitgedrukt in termen van chlooramfenicolbase en zijn vergelijkbaar, of ze nu via de mond of intraveneus worden toegediend.Voor volwassenen en kinderen is de gebruikelijke dosering 50 mg per kg lichaamsgewicht per dag, verdeeld over 6 uur;tot 100 mg per kg per dag kan worden gegeven bij meningitis of ernstige infecties als gevolg van matig resistente organismen, hoewel deze hogere doses zo snel mogelijk moeten worden verlaagd.Om de kans op terugval tot een minimum te beperken, wordt aanbevolen de behandeling voort te zetten nadat de temperatuur van de patiënt weer normaal is gedurende nog eens 4 dagen bij ernstige ziekten en gedurende 8 tot 10 dagen bij tyfus.
Als er geen alternatief is voor het gebruik van çhloramphenicol, prematuur en stern, kunnen pasgeborenen dagelijkse doses van 25 mg per kg lichaamsgewicht krijgen en voldragen zuigelingen ouder dan 2 weken, kunnen tot 50 mg worden gegeven per kg per dag, m 4 verdeelde doses: Het op peil houden van de plasmaconcentraties is essentieel om toxiciteit te voorkomen.
Bij patiënten met een gestoorde leverfunctie of ernstige nierinsufficiëntie kan het nodig zijn de dosis chlooramfenicol te verlagen vanwege een afname van het metabolisme of de uitscheiding.
Bij de behandeling van ooginfecties wordt chlooramfenicol gewoonlijk toegepast als een 0,5% oplossing of als een 1% zalf.
Bijwerkingen
Chlooramfemcol kan ernstige en soms dodelijke bijwerkingen veroorzaken.Aangenomen wordt dat een deel van de toxiciteit het gevolg is van effecten op de mitochondrale eiwitsynthese.De meest ernstige bijwerking van chlooramfemcol is de onderdrukking van het beenmerg, dat 2 verschillende vormen kan aannemen.De eerste is een vrij vaak voorkomende dosisgerelateerde omkeerbare depressie die gewoonlijk optreedt wanneer de plasma-chlooramfenicolconcentraties hoger zijn dan 25 ug perml en wordt gekenmerkt door morfologische kloven in het beenmerg, verminderd ijzergebruik, reticulocylopenie anemie, leukopenie en trombocytopenie.Dit effect kan te wijten zijn aan remming van de eiwitsynthese in de mitochomen van beenmergcellen. Overgevoeligheidsreacties met huiduitslag, koorts en angio-oedeem kunnen vooral optreden na plaatselijk gebruik;anafylaxie is opgetreden maar is zeldzaam; Jansch-Herxheimer-achtige reacties kunnen ook optreden.Gastro-intestinale symptomen, waaronder misselijkheid, braken en diarree, kunnen na orale toediening optreden.Verstoringen van de orale en darmflora kunnen stomatitis, glossitis en rectale irritatie veroorzaken. Patiënten kunnen een intens bittere smaak ervaren na snelle intraveneuze toediening van chlooramfenicot-natriumsuccinaat.
Overdosering
Houtskoolhemoperfusie bleek veel beter te zijn dan wisseltransfusie in de verwijdering van bloed uit chlooramfenicolvorm, hoewel het de dood van een 7 weken oude baby met het grijze babysyndroom na een kruisfout niet kon voorkomen.
Houdbaarheidstijd:
Drie jaar
