Anju Goel, MD, MPH, is een door de raad gecertificeerde arts die gespecialiseerd is in volksgezondheid, infectieziekten, diabetes en gezondheidsbeleid.
Penicilline is een antibioticum dat wordt gebruikt om bepaalde soorten bacteriële infecties te behandelen. Veelvoorkomende bijwerkingen zijn diarree en maagklachten, en sommige mensen kunnen een allergische reactie op penicilline hebben - de effecten variëren van mild tot ernstig.
Penicilline kan via de mond worden toegediend of intraveneus (IV, in een ader) of intramusculair (IM, in een grote spier) worden geïnjecteerd. En er zijn verschillende soorten penicillines met verschillende werkingsmechanismen.
Alle vormen van penicilline zijn, althans gedeeltelijk, afgeleid van een schimmel genaamdPenicilliumchrysogenum.
De Schotse wetenschapper Alexander Fleming ontdekte penicilline in 1929 toen hij zich realiseerde dat bacterieculturen die per ongeluk waren verontreinigd met "schimmelsap" door de schimmel werden gedood. Pas in 1941 waren wetenschappers in staat om het medicijn met succes te isoleren, te zuiveren en te testen op hun eerste patiënt, luidde het tijdperk van antibiotica in.
Tegen de jaren zestig waren wetenschappers in staat om het eerste semi-synthetische penicillinegeneesmiddel te ontwikkelen dat in staat is een breder scala aan bacteriële infecties te behandelen. en verspreid over de bevolking.
Tegenwoordig is een toenemend aantal bacteriële infecties geheel of gedeeltelijk resistent tegen de oorspronkelijke penicillinegeneesmiddelen, waaronder Neisseria gonorrhoeae (gonorroe) en methicilline-resistente Staphylococcus aureus (MRSA).
Streptococcus pneumoniae, een soort bacteriële pneumonie, en sommige soorten Clostridium en Listeria reageren ook steeds minder op deze antibiotica.
Het is bekend dat overmatig gebruik van antibiotica om de groei van vee te bevorderen het risico van resistente bacteriën, waaronder superbacteriën, in de hele voedselketen verhoogt. Vanwege deze groeiende wereldwijde bezorgdheid hebben de Verenigde Staten het gebruik van antibiotica om de groei van dieren te bevorderen in 2017 verboden.
penicillinesbehoren tot een grotere familie van geneesmiddelen die bètalactamantibiotica worden genoemd. Deze geneesmiddelen hebben een vergelijkbare moleculaire structuur, bestaande uit een ring van vier atomen die bètalactams worden genoemd. Elk type penicilline heeft extra zijketens die de activiteit bepalen.
Penicilline werkt door zich te binden aan moleculen op de bacteriewand, peptidoglycaan genaamd. Wanneer bacteriën zich delen, voorkomt penicilline de normale reorganisatie van eiwitten in de celwand, waardoor de bacteriecellen scheuren en snel afsterven.
Natuurlijke penicillines zijn diegene die rechtstreeks uit de P. chrysogenum-schimmel worden geëxtraheerd. Er zijn twee natuurlijke penicillines.
Semi-synthetische penicilline wordt in het laboratorium geproduceerd en is vergelijkbaar met de chemische stof die wordt aangetroffen in P. chrysogenum. Er zijn vier klassen van semi-synthetische penicillines, waaronder veelgebruikte antibiotica zoals amoxicilline en ampicilline.
Elk van deze typen heeft een iets andere moleculaire structuur en kan anders worden toegediend dan de andere typen.
Sommige penicillines hebben geen directe antibacteriële activiteit. Ze worden gebruikt in combinatietherapie om penicillineresistentie te helpen overwinnen. Clavulaanzuur blokkeert bijvoorbeeld een enzym dat wordt uitgescheiden door antibioticaresistente bacteriën (bètalactamase) dat de activiteit van bètalactamantibiotica remt.
Penicillines worden gebruikt om bacteriële infecties te behandelen - ze behandelen geen virale, schimmel- of parasitaire infecties. Deze geneesmiddelen zijn meestal effectief tegen Gram-positieve bacteriën, een klasse bacteriën die peptidoglycaan aan de buitenkant van hun celwanden hebben. Voor Gram-negatieve bacteriën , wordt de peptidoglycaanlaag begraven onder een laag lipidecellen, waardoor het moeilijker wordt voor medicijnen om toegang te krijgen tot het molecuul.
Gram-positieve bacteriën die met penicilline kunnen worden behandeld, zijn Clostridium, Listeria, Neisseria, Staphylococcus en Streptococcus.
Natuurlijke penicillines - penicilline G en penicilline V - worden vandaag de dag nog steeds gebruikt voor de behandeling van enkele veelvoorkomende en ongewone bacteriële infecties.
Daarentegen worden semisynthetische antibiotica zoals amoxicilline - een van de meest gebruikte antibiotica tegenwoordig - gebruikt voor de behandeling van een breed scala aan luchtweg-, huid- en bacteriële infecties zoals H. pylori, de ziekte van Lyme en acute middenoorontsteking.
Off-label gebruik van penicilline komt vaak voor, hoewel geneesmiddelen zoals amoxicilline en ampicilline vaker voorkomen dan natuurlijkepenicillineOff-label gebruik omvat de behandeling van intensive care-patiënten met sepsis of pasgeborenen met acute ademnood. In geen van beide gevallen worden deze geneesmiddelen voor dergelijke doeleinden gebruikt, maar ze worden over het algemeen als noodzakelijk beschouwd als er geen andere behandelingsopties beschikbaar zijn.
Penicilline G wordt soms off-label gebruikt om prothetische gewrichtsinfecties, de ziekte van Lyme en leptospirose te behandelen. Penicilline V wordt soms off-label gebruikt om de ziekte van Lyme en otitis media te behandelen, of om infecties te voorkomen bij mensen die stamceltransplantaties ondergaan.
Penicilline kan zeer effectief zijn als het op de juiste manier wordt gebruikt. Toch is het medicijn in sommige gevallen niet effectief bij het verwijderen van de infectie. reageert op penicilline.
De test begint met het kweken van bacteriën die zijn genomen uit uitstrijkjes van lichaamsvloeistoffen en vervolgens worden de bacteriën in het laboratorium rechtstreeks blootgesteld aan verschillende soorten penicilline. Het testen van de gevoeligheid voor antibiotica wordt vaak gebruikt bij patiënten met buiten het ziekenhuis opgelopen longontsteking die ernstig ziek zijn of een hoog risico lopen op dood.
Penicilline is gecontra-indiceerd als u eerder allergisch bent geweest voor een geneesmiddel uit de penicillinefamilie. U moet ook voorzichtig zijn als u in het verleden een ernstige overgevoeligheidsreactie op het geneesmiddel heeft gehad, waaronder anafylaxie, Stevens-Johnson-syndroom (SJS) of toxische epidermale necrose (TIEN).
Als u in het verleden een allergische reactie heeft gehad op penicilline G of penicilline V, bent u mogelijk (maar niet noodzakelijk) allergisch voor semi-synthetische penicillines zoals amoxicilline of ampicilline.
Mensen die allergisch zijn voor penicilline moeten andere bètalactam-antibiotica met voorzichtigheid gebruiken vanwege het risico op kruisreactieve allergie, hoewel het risico klein is. Dit omvat cefalosporine-antibiotica zoals Keflex (cefalexine), Maximipime (cefepime), Rocephin (ceftriaxon), en Suprax (cefixime).
Als u bang bent dat u allergisch bent voor penicilline, kunt u een huidallergietest ondergaan om te zien of u reageert op de kleine hoeveelheid van het geneesmiddel dat onder uw huid wordt geplaatst.
Penicilline moet ook met uiterste voorzichtigheid worden gebruikt als u acuut nierfalen (nierfalen) heeft. Penicilline wordt voornamelijk uitgescheiden door de nieren en een verminderde nierfunctie kan leiden tot accumulatie van het geneesmiddel tot toxische niveaus. De daaruit voortvloeiende overdosering van penicilline kan symptomen veroorzaken. agitatie, verwardheid, coma, abnormale convulsies en, in zeldzame gevallen, coma.
De aanbevolen doses penicilline G en penicilline V kunnen variëren afhankelijk van de ziekte en de leeftijd van de persoon die wordt behandeld.
Afhankelijk van het recept wordt de dosis op verschillende manieren gemeten. Bij volwassenen worden medicijnen meestal gemeten in eenheden of milligram (mg). Bij kinderen kunnen doses worden berekend in milligram per kilogram lichaamsgewicht per dag (mg/kg/ dag) of in eenheden per kilogram lichaamsgewicht per dag (eenheden/kg/dag).
Als u een nieraandoening heeft, moet u mogelijk uw dosis penicilline verlagen om geneesmiddeltoxiciteit te voorkomen. Wanneer de creatinineklaring (een maatstaf voor de nierfunctie) daalt tot onder 10 milliliter per minuut (ml/min), wordt gewoonlijk een dosisverlaging aanbevolen.
Aan de andere kant, als u hemodialyse ondergaat, heeft u mogelijk een hogere dosis nodig omdat hemodialyse de verwijdering van penicilline uit uw bloed kan versnellen.
Penicilline G is verkrijgbaar als een voorgemengde oplossing of als poeder voor reconstitutie met steriel water voor injectie. Voorgemengde oplossingen kunnen in de koelkast of vriezer worden bewaard, terwijl poederformuleringen veilig bij kamertemperatuur kunnen worden bewaard.
Penicilline V is verkrijgbaar als tablet voor oraal gebruik of als poeder met kersensmaak gemengd met water. Beide zijn veilig te bewaren bij kamertemperatuur. Nadat het poeder is opgelost, moet het in de koelkast worden bewaard en na 14 dagen worden weggegooid.
Penicilline V moet op een lege maag worden ingenomen om maximale absorptie te garanderen. Het moet ten minste één uur vóór of twee uur na een maaltijd worden ingenomen.
Als u een dosis penicilline V bent vergeten, neem deze dan in zodra u eraan denkt. Als het bijna tijd is voor uw volgende dosis, sla dan de dosis over en ga door met het innemen zoals gewoonlijk. Verdubbel nooit de dosis.
Neem penicilline altijd zoals voorgeschreven en gedaan. Stop niet alleen omdat het goed voelt. U moet de hele kuur voltooien om alle ziektekiemen uit te roeien. Als de behandeling eenmaal is gestopt, kan een kleine hoeveelheid resterende bacteriën zich vermenigvuldigen.
De meeste bijwerkingen van penicilline zijn mild en van voorbijgaande aard en verdwijnen vanzelf zonder behandeling. Maar soms kunnen de bijwerkingen ernstig of zelfs levensbedreigend zijn en is dringende zorg nodig.
Een van de ernstigste problemen bij het gebruik van penicilline is het risico op een mogelijk levensbedreigende systemische allergische reactie, anafylaxie genaamd. Allergische reacties op echte penicilline komen voor bij ongeveer 1 tot 5 op de 100.000 mensen.
Een allergische reactie kan ernstige schade veroorzaken als deze niet wordt behandeld. Het kan shock, coma, ademhalings- of hartfalen en zelfs de dood veroorzaken.
Zoek spoedeisende hulp als u enkele of alle symptomen van een allergische reactie ervaart na het innemen van een dosis penicilline:
In zeldzame gevallen kan penicilline acute interstitiële nefritis veroorzaken, een inflammatoire nierziekte die meestal wordt veroorzaakt door een abnormale immuunrespons op het medicijn. Symptomen zijn misselijkheid, huiduitslag, koorts, lethargie, verminderde urineproductie, vochtretentie en braken. De meeste gevallen zijn mild, maar sommige kunnen ernstig worden en leiden tot acuut nierletsel.
Zoals alle antibiotica wordt penicilline in verband gebracht met een verhoogd risico op diarree van C. difficile. Dit wordt veroorzaakt doordat de bacteriën die normaal in de darm aanwezig zijn, worden vernietigd door antibiotica, waardoor de bacteriën van C. difficile zich kunnen vermenigvuldigen. De meeste gevallen zijn mild en gemakkelijk te behandelen , maar van C. difficile is bekend dat het in zeldzame gevallen ernstige fulminante colitis, toxisch megacolon en overlijden veroorzaakt.
Penicilline wordt over het algemeen als veilig beschouwd tijdens zwangerschap en borstvoeding. Bewijs bij mensen ontbreekt, maar dierstudies suggereren geen risico op schade aan de foetus.
Als u zwanger bent, van plan bent zwanger te worden of borstvoeding geeft, overleg dan met uw zorgverlener om de voordelen en risico's van het gebruik van penicilline volledig te begrijpen.
Veel geneesmiddelen kunnen ook interageren met penicilline, meestal door te strijden om de nierklaring. Dit verhoogt de penicillineconcentraties in het bloed en het risico op bijwerkingen en geneesmiddeltoxiciteit. Andere geneesmiddelen kunnen de verwijdering van penicilline uit het lichaam versnellen en de werkzaamheid van het geneesmiddel verminderen.
Om interacties te voorkomen, moet u uw zorgverlener altijd op de hoogte stellen van alle medicijnen die u gebruikt, of dit nu op recept, vrij verkrijgbaar, voedings-, kruiden- of recreatief is.
Abonneer u op onze dagelijkse nieuwsbrief met gezondheidstips en ontvang dagelijkse tips om u te helpen uw gezondste leven te leiden.
Lobanovska M, Pilla G. Penicilline-ontdekking en antibioticaresistentie: lessen voor de toekomst? Yale Journal of Biomedical Sciences.2017;90(1):135-45.
Founou LL, Founou RC, Essack SY. Antibioticaresistentie in de voedselketen: een perspectief van een ontwikkelingsland.pre-microbes.2016;7:1881.doi:10.3389/fmicb.2016.01881
Posttijd: 25 maart-2022