کلرامفنیکل سدیم سوکسیناتپودر مرطوب کننده سفید یا زرد مایل به سفید است.1.4 گرم ماده مونوگراف تقریباً معادل 1 گرم کلرامفنیکل است.
احتیاط
Chtoramphenicot در بیماران با سابقه حساسیت مفرط یا واکنش سمی به دارو منع مصرف دارد.هرگز نباید برای عفونت های جزئی یا برای پیشگیری سیستمیک تجویز شود.از مصرف همزمان کورامفنیکوت با سایر داروهایی که می توانند عملکرد مغز استخوان را کاهش دهند باید اجتناب شود.بسته های کاهش یافته باید به بیماران مبتلا به اختلال عملکرد کبد داده شود.کلرامفکول ممکن است با ایجاد ایمنی تداخل داشته باشد و نباید در طول ایمن سازی فعال تجویز شود.
فعل و انفعالات
کلرامفنیکل در کبد فعال می شود و بنابراین ممکن است با داروهایی که توسط آنزیم های میکروزومی کبدی متابولیزه می شوند، تداخل داشته باشد.به عنوان مثال، کلرامفنیکل اثرات ضد انعقادهای کومارم مانند دیکومارول و وارفارین سدیم، برخی از داروهای کاهنده قند خون مانند کلرپروپامید و تولبوتامید و داروهای ضد اپیتپتیک مانند فنی توئین را افزایش می دهد و ممکن است متابولیسم کوکتوفسفاموف را به شکل فعال آن کاهش دهد.برعکس، متابولیسم کلرامفکول ممکن است توسط عوامل آنزیم های کبدی مانند فنوباربیتون یا انفامپیسین افزایش یابد.نتایج متناقضی با پاراستامول و فنی توئین گزارش شده است.کلرامفنیکل ممکن است اثرات آهن و ویتامین Bi2 را در بیماران کم خون کاهش دهد و عملکرد داروهای ضد بارداری خوراکی را مختل کند.
عمل ضد میکروبی
Chloramphe.nicol یک آنتی بیوتیک باکتریواستاتیک با طیف وسیعی از اثر بر علیه باکتری های گرم مثبت و گرم منفی و همچنین برخی ارگانیسم های دیگر است.
استفاده و مدیریت
V مسئولیت کلران فنیکل در برابر اثرات نامطلوب تهدید کننده زندگی، به ویژه آپلازی مغز استخوان.سودمندی بالینی آن را به شدت محدود کرده است، اگرچه هنوز به طور گسترده در برخی کشورها استفاده می شود.هرگز نباید به صورت سیستمیک مصرف شود، برای عفونت های جزئی و شمارش منظم خون معمولاً در طول درمان توصیه می شود.سفالوسپورین های نسل سوم در حال حاضر برای بسیاری از نشانه های قبلی کلرامفنیکلو مورد علاقه هستند.در نتیجه، اندیکاسیون های واضح کمی برای استفاده از کلرامفنیکل وجود دارد.در عفونت‌های حصبه‌ای شدید و سایر عفونت‌های سالمونلایی استفاده شده است، اگرچه حالت ایجاد کننده را از بین نمی‌برد.کلرامفنیکول جایگزینی برای سفالوسپورین های نسل سوم در درمان مننژیت باکتریایی، هم از نظر عاطفی و هم در برابر ارگانیسم های حساسی مانند هموفتلوس tnfluenzae است.این دارو در درمان عفونت‌های بی‌هوازی شدید، به‌خصوص در آبسه‌های مغزی، و در عفونت‌های زیر دیافراگم که اغلب Bacteroides fragitis در آن دخیل است، استفاده شده است.با این حال، داروهای دیگر معمولا ترجیح داده می شوند.اگرچه تتراسایکلین‌ها درمان انتخابی در عفونت‌های ریکتزیایی مانند تیفوس و تب‌های گلدانی باقی می‌مانند، اما در مواردی که تتراسایکلین‌ها نمی‌توانند تجویز شوند، از کلورآمفنیکل نیز به عنوان جایگزین استفاده می‌شود.
سایر عفونت های باکتریایی که در آنها کلرامفنیکل ممکن است به عنوان جایگزینی برای سایر داروها استفاده شود عبارتند از سیاه زخم، عفونت های سیستمیک شدید با کمپیلوباکتر جنین، ارلیشیوز، گاستروانتیس شدید، گانگرن گازی، گرانولوم اینگوینال، عفونت های شدید هموفیتوس آنفلوآنزا به غیر از مننژیت (به عنوان مثال در مننژیت). اپی گلوتیت)، لیستریوز، متیوئیدوز شدید، طاعون (مخصوصاً در صورت بروز مننژیت)، پسیتاکوز، تولارمی (به ویژه در موارد مشکوک به مننژیت)، و بیماری ویپل.برای جزئیات این عفونت ها و درمان آنها ...
کایورامفنیکل به طور گسترده در درمان موضعی گوش و به خصوص ضایعات چشمی استفاده می شود، علیرغم این واقعیت که بسیاری از آنها خفیف هستند و خود محدودکننده هستند.همچنین به صورت موضعی برای درمان عفونت های skm استفاده می شود.دوزها بر حسب پایه کلرامفنیکل بیان می شوند و چه از راه خوراکی و چه داخل وریدی تجویز شوند مشابه هستند.برای بزرگسالان و کودکان، دوز معمول 5O mg به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز در دوزهای منقسم هر 6 ساعت است.تا 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم روزانه ممکن است مننژیت یا عفونت های شدید ناشی از ارگانیسم های نسبتاً مقاوم تجویز شود، اگرچه این دوزهای بالاتر باید در اسرع وقت کاهش یابد.برای به حداقل رساندن nsk عود توصیه شده است که درمان باید پس از بازگشت دمای بیمار به حالت عادی برای 4 روز دیگر در بیماری های nckettsial و برای 8 تا 10 روز در اهرم تیفوئید ادامه یابد.
در مواردی که جایگزینی برای استفاده از کلرامفنیکل وجود ندارد، نوزادان نارس و پرورده می توانند دوزهای روزانه 25 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و نوزادان ترم بالای 2 هفته تا 50 میلی گرم داده شوند. به ازای هر کیلوگرم در روز، متر 4 دوزهای منقسم: تنظیم غلظت پلاسما برای جلوگیری از سمیت ضروری است.
در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد هپاتیک یا درد شدید کلیوی، ممکن است به دلیل کاهش دفع یا کاهش سایملابولیسم، دوز کلرامفنیکل مجدداً مصرف شود.
در درمان ضایعات چشمی، کلرامفنیکل معمولاً به صورت محلول 5/0 درصد یا به صورت پماد 1 درصد استفاده می شود.
اثرات نامطلوب
کلرامفکول ممکن است عوارض جانبی جدی و گاهی کشنده ایجاد کند.تصور می شود که برخی از سمیت آن به دلیل اثرات روی سنتز پروتئین میتوکندنی باشد.مهمترین عارضه نامطلوب کلرامفکول، فرورفتگی آن در مغز استخوان است که می تواند به دو شکل متفاوت باشد.اولی یک افسردگی برگشت پذیر نسبتاً رایج وابسته به دوز است که معمولاً زمانی رخ می دهد که غلظت کلرامفنیکل پلاسما از 25 میکروگرم در هر میلی لیتر فراتر رود و با تغییرات مورفولوژیکی در مغز استخوان، کاهش مصرف آهن، کم خونی رتیکولوسیلوپنی، لکوپنی و ترومبوسیتوپنی مشخص می شود.این اثر ممکن است به دلیل مهار سنتز پروتئین در میتوکوماری سلول‌های مغز استخوان باشد. واکنش‌های حساسیت مفرط با بثورات، تب و آنژیوادم ممکن است به ویژه پس از مصرف موضعی رخ دهد.آنافیلاکسی رخ داده است، اما نادر است، واکنش های یانش-هرکسایمر مانند نیز ممکن است رخ دهد.علائم گوارشی از جمله تهوع، استفراغ و اسهال می تواند به دنبال مصرف خوراکی باشد.اختلالات فلور دهان و روده ممکن است باعث استوماتیت، گلوسیت و التهاب رکتوم شود، بیماران ممکن است طعم تلخی شدیدی را به دنبال تجویز سریع داخل وریدی کلرامفنیکوت سوکسینات سدیم تجربه کنند.
مصرف بیش از حد
همپرفیوژن زغالی در حذف خون از کلرامفنیکول بسیار برتر از تزریق خون تبادلی بود، اگرچه از مرگ نوزاد 7 هفته‌ای مبتلا به سندرم نوزاد خاکستری به دنبال یک خطای کراساژ جلوگیری کرد.
زمان ماندگاری:
سه سال
