پنی سیلین: موارد استفاده، عوارض جانبی، دوز، اقدامات احتیاطی

Anju Goel، MD، MPH، یک پزشک دارای گواهی هیئت مدیره متخصص در بهداشت عمومی، بیماری های عفونی، دیابت و سیاست های بهداشتی است.
پنی سیلین یک آنتی بیوتیک است که برای درمان انواع خاصی از عفونت های باکتریایی استفاده می شود. عوارض جانبی رایج عبارتند از اسهال و ناراحتی معده، و برخی از افراد ممکن است واکنش آلرژیک به پنی سیلین داشته باشند - اثرات از خفیف تا شدید متغیر است.
پنی سیلین را می توان از طریق دهان، یا تزریق داخل وریدی (IV، داخل ورید)، یا عضلانی (IM، در یک عضله بزرگ) تزریق کرد. و انواع مختلفی از پنی سیلین ها با مکانیسم های اثر متفاوت وجود دارد.
تمام اشکال پنی سیلین، حداقل تا حدی، از قارچی به نام گرفته می شوندپنی سیلیومchrysogenum.
الکساندر فلمینگ، دانشمند اسکاتلندی، پنی سیلین را در سال 1929 کشف کرد، زمانی که متوجه شد کشت های باکتریایی که به طور تصادفی به "آب کپک" آلوده شده بودند توسط این قارچ از بین می رفتند. در سال 1941 بود که دانشمندان توانستند با موفقیت این دارو را در اولین بار جداسازی، تصفیه و آزمایش کنند. صبور، آغاز عصر آنتی بیوتیک ها.
در دهه 1960، دانشمندان توانستند اولین داروی نیمه مصنوعی پنی سیلین را بسازند که قادر به درمان طیف وسیع تری از عفونت های باکتریایی بود. در همان زمان، آنها شروع به شناسایی خطر مقاومت به پنی سیلین کردند، که در آن گونه های جهش یافته مقاوم به آنتی بیوتیک شروع به ظهور کردند. و در کل جمعیت پخش شد.
امروزه تعداد فزاینده‌ای از عفونت‌های باکتریایی نسبت به داروهای پنی‌سیلین اصلی، از جمله نایسریا گونوره ( سوزاک ) و استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین ( MRSA ) به طور کامل یا جزئی مقاوم هستند.

استرپتوکوک پنومونیه، نوعی پنومونی باکتریایی، و همچنین برخی از انواع کلستریدیوم و لیستریا نیز کمتر به این آنتی بیوتیک ها پاسخ می دهند.
شناخته شده است که استفاده بیش از حد از آنتی بیوتیک ها برای تقویت رشد در دام، خطر باکتری های مقاوم به دارو، از جمله ابر میکروب ها را در سراسر زنجیره غذایی افزایش می دهد. با توجه به این نگرانی جهانی فزاینده، ایالات متحده استفاده از آنتی بیوتیک ها را برای ترویج رشد حیوانات در سال 2017 ممنوع کرد.
       پنی سیلین هامتعلق به خانواده بزرگتری از داروها به نام آنتی بیوتیک های بتالاکتام است. این داروها ساختار مولکولی مشابهی دارند که از حلقه ای از چهار اتم به نام بتالاکتام تشکیل شده است. هر نوع پنی سیلین دارای زنجیره های جانبی اضافی است که فعالیت آن را تعیین می کند.
پنی سیلین با اتصال به مولکول های روی دیواره باکتری به نام پپتیدوگلیکان عمل می کند. وقتی باکتری ها تقسیم می شوند، پنی سیلین از سازماندهی مجدد طبیعی پروتئین ها در دیواره سلولی جلوگیری می کند و باعث می شود سلول های باکتری پاره شده و به سرعت بمیرند.
پنی سیلین های طبیعی آنهایی هستند که مستقیماً از قارچ P. chrysogenum استخراج می شوند. دو پنی سیلین طبیعی وجود دارد.
پنی سیلین نیمه مصنوعی در آزمایشگاه تولید می شود و شبیه به ماده شیمیایی موجود در P. chrysogenum است. چهار دسته از پنی سیلین های نیمه مصنوعی شامل آنتی بیوتیک های رایج مانند آموکسی سیلین و آمپی سیلین وجود دارد.
هر یک از این انواع ساختار مولکولی کمی متفاوت دارند و ممکن است متفاوت از انواع دیگر تجویز شوند.
برخی از پنی سیلین ها هیچ فعالیت ضد باکتریایی مستقیمی ندارند. آنها در درمان ترکیبی برای کمک به غلبه بر مقاومت به پنی سیلین استفاده می شوند. برای مثال، اسید کلاوولانیک آنزیم ترشح شده توسط باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک (بتا-لاکتاماز) را که فعالیت آنتی بیوتیک های بتالاکتام را مهار می کند، مسدود می کند.
پنی‌سیلین‌ها برای درمان عفونت‌های باکتریایی استفاده می‌شوند – آنها عفونت‌های ویروسی، قارچی یا انگلی را درمان نمی‌کنند. این داروها معمولاً در برابر باکتری‌های گرم مثبت، دسته‌ای از باکتری‌ها که دارای پپتیدوگلیکان در خارج از دیواره سلولی خود هستند، مؤثر هستند. برای باکتری‌های گرم منفی. لایه پپتیدوگلیکان در زیر لایه ای از سلول های لیپیدی مدفون می شود و دسترسی داروها به مولکول را سخت تر می کند.
باکتری های گرم مثبتی که با پنی سیلین قابل درمان هستند عبارتند از کلستریدیوم، لیستریا، نایسریا، استافیلوکوک و استرپتوکوک.

پنی سیلین های طبیعی - پنی سیلین G و پنی سیلین V - هنوز هم امروزه برای درمان برخی از عفونت های باکتریایی رایج و غیر معمول استفاده می شوند.
در مقابل، آنتی بیوتیک های نیمه مصنوعی مانند آموکسی سیلین - یکی از رایج ترین آنتی بیوتیک های امروزی - برای درمان طیف گسترده ای از عفونت های تنفسی، پوستی و باکتریایی مانند هلیکوباکتر پیلوری، بیماری لایم و اوتیت حاد میانی استفاده می شود.
استفاده خارج از برچسب پنی سیلین رایج است، اگرچه داروهایی مانند آموکسی سیلین و آمپی سیلین رایج تر از طبیعی هستند.پنی سیلیناستفاده خارج از برچسب شامل درمان بیماران مراقبت های ویژه مبتلا به سپسیس یا نوزادان مبتلا به دیسترس حاد تنفسی می شود. در هیچ یک از این موارد، این داروها برای چنین اهدافی استفاده نمی شوند، اما به طور کلی زمانی که هیچ گزینه درمانی دیگری در دسترس نباشد، ضروری تلقی می شوند.
پنی سیلین G گاهی اوقات برای درمان عفونت های مفصل مصنوعی، بیماری لایم و لپتوسپیروز به صورت غیر برچسب استفاده می شود. پنی سیلین V گهگاه برای درمان بیماری لایم و اوتیت میانی یا برای جلوگیری از عفونت در افرادی که پیوند سلول های بنیادی را دریافت می کنند، غیرقابل برچسب استفاده می شود.
پنی سیلین زمانی که به درستی استفاده شود می تواند بسیار موثر باشد. حتی در برخی موارد، این دارو در پاکسازی عفونت موثر نیست. در این مورد، آزمایش حساسیت آنتی بیوتیکی (که به آن تست حساسیت آنتی بیوتیکی نیز گفته می شود) می تواند برای تعیین اینکه آیا عفونت فرد است یا خیر استفاده می شود. به پنی سیلین پاسخ می دهد.
این آزمایش با کشت باکتری های گرفته شده از سواب های مایعات بدن و سپس قرار دادن باکتری ها به طور مستقیم در معرض انواع مختلف پنی سیلین در آزمایشگاه آغاز می شود. آزمایش حساسیت آنتی بیوتیکی معمولاً در بیماران مبتلا به پنومونی اکتسابی از جامعه که بیماری شدید دارند یا در معرض خطر بالای ابتلا به این بیماری هستند استفاده می شود. مرگ.
اگر قبلاً به هر دارویی از خانواده پنی‌سیلین‌ها حساسیت داشته‌اید، پنی‌سیلین منع مصرف دارد. همچنین اگر در گذشته واکنش شدید حساسیت دارویی، از جمله آنافیلاکسی، سندرم استیونز-جانسون (SJS)، یا نکروز سمی اپیدرمی داشته‌اید، باید مراقب باشید. (TEN).
اگر در گذشته واکنش آلرژیک به پنی سیلین G یا پنی سیلین V داشته اید، ممکن است (اما نه لزوما) به پنی سیلین های نیمه مصنوعی مانند آموکسی سیلین یا آمپی سیلین حساسیت داشته باشید.
افرادی که به پنی سیلین حساسیت دارند باید با احتیاط از سایر آنتی بیوتیک های بتالاکتام استفاده کنند زیرا خطر آلرژی متقابل واکنش نشان می دهد، اگرچه خطر آن اندک است. این شامل آنتی بیوتیک های سفالوسپورین مانند Keflex (سفالکسین)، Maxipime (سفپیم)، Rocephin (سفتریاکسون)، و سوپراکس (سفیکسیم).
اگر نگران این هستید که ممکن است به پنی سیلین حساسیت داشته باشید، می توانید یک آزمایش حساسیت پوستی انجام دهید تا ببینید آیا به مقدار ناچیزی از دارو که در زیر پوست خود قرار داده شده است، واکنش نشان می دهید یا خیر.
همچنین در صورت ابتلا به نارسایی حاد کلیه (کلیه) باید با احتیاط فراوان از پنی سیلین استفاده کرد. پنی سیلین عمدتاً از طریق کلیه ها دفع می شود و کاهش عملکرد کلیه می تواند منجر به تجمع دارو تا سطوح سمی شود. در نتیجه مصرف بیش از حد پنی سیلین می تواند منجر به علائم شود. بی قراری، گیجی، کما، تشنج های غیر طبیعی و در موارد نادر، کما.
دوزهای توصیه شده پنی سیلین G و پنی سیلین V ممکن است بسته به بیماری و سن فرد تحت درمان متفاوت باشد.
بسته به دستور غذا، دوز به روش‌های مختلف اندازه‌گیری می‌شود. در بزرگسالان، داروها معمولاً بر حسب واحد یا میلی‌گرم (میلی‌گرم) اندازه‌گیری می‌شوند. در کودکان، دوزها را می‌توان بر حسب میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز (میلی‌گرم/کیلوگرم) محاسبه کرد. روز) یا بر حسب واحد در هر کیلوگرم وزن بدن در روز (واحد/کیلوگرم/روز).
اگر بیماری کلیوی دارید، ممکن است لازم باشد دوز پنی سیلین خود را کاهش دهید تا از سمیت دارو جلوگیری کنید. زمانی که کلیرانس کراتینین (معیار عملکرد کلیه) به زیر 10 میلی لیتر در دقیقه (ml/min) می رسد، معمولاً کاهش دوز توصیه می شود.

از سوی دیگر، اگر تحت همودیالیز هستید، ممکن است به دوز بالاتری نیاز داشته باشید زیرا همودیالیز می‌تواند خروج پنی‌سیلین از خون شما را تسریع کند.
پنی سیلین G به عنوان یک محلول از پیش مخلوط شده یا به عنوان پودر برای بازسازی با آب استریل برای تزریق در دسترس است.
پنی سیلین وی به صورت قرص خوراکی یا پودری با طعم گیلاس مخلوط با آب موجود است. هر دوی آنها در دمای اتاق نگهداری می شوند. پس از تشکیل مجدد پودر، باید در یخچال نگهداری شود و پس از 14 روز دور ریخته شود.
پنی سیلین V باید با معده خالی مصرف شود تا از حداکثر جذب اطمینان حاصل شود. باید حداقل یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از غذا مصرف شود.
اگر یک نوبت از پنی سیلین V را فراموش کردید، به محض یادآوری آن را مصرف کنید. اگر زمان مصرف نوبت بعدی نزدیک است، دوز را رها کنید و طبق معمول به مصرف آن ادامه دهید. هرگز دوز را دو برابر نکنید.
همیشه پنی سیلین را طبق دستور و انجام مصرف کنید. فقط به این دلیل که احساس خوبی دارد آن را متوقف نکنید. برای از بین بردن همه میکروب ها باید کل دوره را کامل کنید. پس از توقف درمان، مقدار کمی از باکتری های باقی مانده می توانند تکثیر شوند.
اکثر عوارض جانبی پنی سیلین خفیف و گذرا هستند و بدون درمان خود به خود برطرف می شوند. اما گاهی اوقات عوارض جانبی می تواند شدید و حتی تهدید کننده زندگی باشد و نیاز به مراقبت فوری دارد.
یکی از جدی ترین مشکلات مرتبط با استفاده از پنی سیلین، خطر یک واکنش آلرژیک سیستمیک بالقوه تهدید کننده زندگی به نام آنافیلاکسی است. واکنش های آلرژیک به پنی سیلین واقعی حدود 1 تا 5 نفر از 100000 نفر را تحت تاثیر قرار می دهد.
یک واکنش آلرژیک در صورت عدم درمان می تواند آسیب جدی ایجاد کند. می تواند باعث شوک، کما، نارسایی تنفسی یا قلبی و حتی مرگ شود.
اگر پس از مصرف پنی سیلین، برخی یا همه علائم واکنش آلرژیک را تجربه کردید، به دنبال مراقبت های اورژانسی باشید:
در موارد نادر، پنی سیلین می تواند باعث نفریت بینابینی حاد شود، یک بیماری التهابی کلیه که اغلب ناشی از پاسخ ایمنی غیرطبیعی به دارو است. علائم شامل تهوع، بثورات پوستی، تب، بی حالی، کاهش برون ده ادرار، احتباس مایعات و استفراغ است. بیشتر موارد عبارتند از: خفیف است، اما برخی از آنها می توانند شدید شوند و منجر به آسیب حاد کلیه شوند.
مانند همه آنتی بیوتیک ها، پنی سیلین با افزایش خطر ابتلا به اسهال C. difficile مرتبط است. این امر به دلیل تخریب باکتری های موجود در روده توسط آنتی بیوتیک ها ایجاد می شود و در نتیجه به باکتری C. difficile اجازه تکثیر می دهد. اکثر موارد خفیف هستند و به راحتی قابل درمان هستند. ، اما C. difficile شناخته شده است که باعث کولیت شدید برق آسا، مگاکولون سمی و مرگ در موارد نادر می شود.
پنی سیلین به طور کلی در دوران بارداری و شیردهی بی خطر در نظر گرفته می شود. شواهد در مورد انسان وجود ندارد، اما مطالعات حیوانی نشان می دهد که خطر آسیب جنین وجود ندارد.
اگر باردار هستید، قصد بارداری یا شیردهی دارید، با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود صحبت کنید تا به طور کامل مزایا و خطرات استفاده از پنی سیلین را درک کنید.
بسیاری از داروها همچنین می توانند با پنی سیلین تداخل داشته باشند، معمولاً با رقابت برای پاکسازی کلیوی. این باعث افزایش غلظت پنی سیلین در خون و خطر عوارض جانبی و سمیت دارو می شود. سایر داروها می توانند حذف پنی سیلین از بدن را تسریع کرده و اثربخشی دارو را کاهش دهند.
برای جلوگیری از تداخل، همیشه پزشک خود را در مورد داروهایی که مصرف می‌کنید، اعم از نسخه‌ای، بدون نسخه، تغذیه‌ای، گیاهی یا تفریحی مطلع کنید.
در خبرنامه نکات بهداشتی روزانه ما مشترک شوید و نکات روزانه را دریافت کنید تا به شما کمک کند سالم ترین زندگی خود را داشته باشید.
Lobanovska M، Pilla G. کشف پنی‌سیلین و مقاومت آنتی‌بیوتیکی: درس‌هایی برای آینده؟ مجله علوم زیست‌پزشکی Yale. 2017؛ 90 (1): 135-45.
Founou LL, Founou RC, Essack SY.مقاومت آنتی بیوتیکی در زنجیره غذایی: دیدگاه کشور در حال توسعه.پیش میکروبها.2016;7:1881.doi:10.3389/fmicb.2016.01881